Μπερντιάνσκ

Η συνεχής αύξηση του πληθυσμού του Μπερντιάνσκ κατά τη διάρκεια του 19ου – αρχών του 20ºαι. και η ανάπτυξη της πόλης με εκσυγχρονισμένη μορφή απαίτησαν ιδιαίτερη προσοχή στην πρόληψη της εξάπλωσης μεταδοτικών ασθενειών και επιδημιών, τη δημιουργία ευκαιριών για τις ανάγκες υγιεινής, που συμπεριελάμβαναν – και την οικοδόμηση λουτρών και κολυμβητηρίων. Τα λουτρά ήταν αναγκαία είτε για τους κατοίκους της πόλης, είτε για τους φυλακισμένους που κρατούνταν σε τοπική φυλακή.
Η έκθεση προς τη Γενική διεύθυνση των φυλακών από τις 17 Απριλίου του 1885, περιείχε πληροφορίες πως στο χώρο των φυλακών (κτίριο το οποίο είχε ενοικιαστεί από την ιδιοκτήτρια Σλάβσκαγια (Славская), δεν υπήρχε η δυνατότητα να κάνουν οι κρατούμενοι μπάνιο και για αυτό τους φυλακισμένους δύο φορές τον μήνα τους μετέφεραν σε ιδιωτικά λουτρά. Αποφασίστηκε να ενοικιασθεί ένας πιο άνετος χώρος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Η επιτροπή της φυλακής του Μπερντιάνσκ επέλεξε τις εγκαταστάσεις του Ιταλού πολίτη Νικολάου Ντέριο (Николай Дерио) στην οδό Σαντόβαγια στο 9ο τετράγωνο (Садовая, 9-й квартал). Οι εγκαταστάσεις περιελάμβαναν ένα κτίριο ενός ορόφου, ένα βοηθητικό πέτρινο κτίσμα, διώροφο αχυρώνα με πρόσοψη στο δρόμο και μονώροφο αχυρώνα με χώρους. Όμως τον Δεκέμβριο του 1883 η Γενική Διεύθυνση Φυλακών του Υπουργείου Εσωτερικών ανέφερε στον κυβερνήτη της Ταυρίδας την πρόθεσή της να μην μισθώνονται πλέον αλλά να αγοραστούν τα κτίρια του Ντέριο έναντι 25.000 ρουβλίων. Ο Ντέριο συμφώνησε. Το 1884, στο Ταγκανρόγκ υπογράφηκαν τα συμβόλαια μεταξύ του Ντέριο και του Πιότρ Πέτροβιτς Σμιτ (Петр Петрович Шмидт), ο οποίος ήταν ο επικεφαλής της πόλης και του λιμανιού του Μπερντιάνσκ. Ο ανακαινισμένος χώρος πλέον διέθετε και ένα μπάνιο [1].

Από το 1887 λειτούργησαν τα θαλάσσια λουτρά και τα ζεστά θαλάσσια λουτρά του Καλτικιάν (Калтыкьян). Όπως αναφέρθηκε στη διαφήμιση που δημοσιεύτηκε στην έκδοση του 1911 «Όλη το Μπερντιάνσκ και ο νομός του. Ο κατάλογος των διευθύνσεων, αναφορών καθώς και εμπορικών και βιομηχανικών πληροφοριών». Ο Καλτικιάν Ε.Α. διοργάνωσε σε αυτά τα λουτρά και στα ζεστά θαλάσσια λουτρά τη λειτουργία ενός χώρου αναψυχής και ενός σνακ μπαρ με αναψυκτικά [2].

Το 1911 στο Μπερντιάνσκ επίσης λειτούργησαν τα λουτρά του Τσεπρακόβ Π. Π. (ЧепраковºП.ºП.), τα οποία βρίσκονταν στη γωνία των οδών Αζόφσκι προσπέκτ και Πριμόρσκαγια σε ένα μονώροφο πέτρινο κτίριο. Λίγο αργότερα ο Τσεπρακόβ Π .Π. άνοιξε εξοπλισμένα θερμά λουτρά στη γωνία της οδού Πούσκιν [3].

[1] Карпенко В., Правоохранители и суд Азовской Пальмиры: от царей до вождей», Серия «Страницы истории Бердянска». К 170-летию наименования Бердянского порта городом, [Καρπένκο Β., «Οι άνθρωποι της επιβολής του νόμου και η δίκη της Παλμύρας του Αζόφ: από τους βασιλιάδες ως τους αρχηγούς», Σειρά «Σελίδες Ιστορίας του Μπερντιάνσκ», Η 170ή επέτειος ονοματοδοσίας της πόλης σε λιμάνι Μπερντιάνσκ], Ζαπορόζιε 2011, σ. 31 – 32.

[2] «Весь Бердянск и его уезд», Адресно-справочная и торгово-промышленная книга, [«Όλη το Μπερντιάνσκ και ο νομός του»], Ο κατάλογος των διευθύνσεων, αναφορών καθώς και εμπορικών και βιομηχανικών πληροφοριών, Συμφερούπολη, τυπογραφείο του Ζβενιγαρόντσκι, Βερεσοτσκαγια Π. Φ., Μπράχτμαν, 1911, σ. 43, 12. (Διαφημιστικές εφαρμογές).

[3]Виктор Михайличенко, Евгений Денисов, Николай Тишаков, «Бердянск. Взгляд через столетия», [Βίκτωρ Μιχαϊλιτσένκο, Ευγένι Ντενίσοβ, Νικολάϊ Τισακόβ. «Μπερντιάνσκ. Μια ματιά μέσα από τους αιώνες»], Μπερντιάνσκ, Ζαπορόζιε 2010, σ. 30.

Αναφορές

«Весь Бердянск и его уезд», Адресно-справочная и торгово-промышленная книга, [«Όλο το Μπερντιάνσκ και ο νομός του»], Ο κατάλογος των διευθύνσεων, αναφορών καθώς και εμπορικών και βιομηχανικών πληροφοριών, Συμφερούπολη, τυπογραφείο του Ζβενιγαρόντσκι, Βερεσοτσκαγια Π. Φ., Μπράχτμαν 1911, σ. 43, 12. (Διαφημιστικές εφαρμογές).

Виктор Михайличенко, Евгений Денисов, Николай Тишаков, «Бердянск. Взгляд через столетия», [Βίκτωρ Μιχαϊλιτσένκο, Ευγένι Ντενίσοβ, Νικολάϊ Τισακόβ. «Μπερντιάνσκ. Μια ματιά μέσα από τους αιώνες»], Μπερντιάνσκ, Ζαπορόζιε 2010, σ. 30.

Карпенко В., «Правоохранители и суд Азовской Пальмиры: от царей до вождей», Серия «Страницы истории Бердянска». К 170-летию наименования Бердянского порта городом, [Καρπένκο Β., «Οι άνθρωποι της επιβολής του νόμου και η δίκη της Παλμύρας του Αζοφ: από τους βασιλιάδες ως τους αρχηγούς», Σειρά «Σελίδες Ιστορίας του Μπερντιάνσκ», Η 170ή επέτειος ονοματοδοσίας της πόλης σε λιμάνι Μπερντιάνσκ], Ζαπορόζιε 2011, σ. 31 – 32.